Eerste dag in het ziekenhuis x3

Hoihoi!

Vandaag alleen een stuk tekst zonder foto's helaas; ik zit inmiddels in een ziekenhuis buiten de stad zonder WIFI (#paniek) dus ik schrijf dit via de data van mijn telefoon :-)

Om even terug te pakken op waar ik gebleven was:

Het hostel was dikke prima! Mooie, schone bedden, vrij grote wastafels met nette douches/wc's, meerdere ruimtes en een dakterras waar je 's avonds kon chillen (en prima Wifi:P) Het enige jammere was dat daar natuurlijk alleen maar backpackers en geen studenten zaten, wat maakt dat ik nog niet echt mensen heb leren kennen die ook langer in Jakarta verblijven. Overigens waren de backpackers wel heel gezellig om een praatje mee te maken, dus je zit daar in de avonden in ieder geval niet alleen:) (wel met eten though, poor me :'()

Eerste dag in het ziekenhuis 1:

Maandagochtend werden we om 08.00 verwacht bij het International Relations Office van de universiteit, waarna we kennisgemaakt hebben met onze begeleider voor de komende 4 weken. We zitten eerst 4 weken bij gynaecologie/obstetrie, daarna hebben we nog 4 weken kindergeneeskunde. Ook kregen we te horen dat we meteen vanaf dinsdag naar een ziekenhuis buiten de stad zouden gaan. Hoewel de uitleg heel logisch was (=hoofdziekenhuis is een tertiair ziekenhuis waar je als Nederlandse co-ass niet echt wat kunt doen, de ziekenhuizen verder weg zijn primaire en secundaire ziekenhuizen met hoge aantallen bevallingen, dus daar kun je wel helpen), vond ik het ergens ook wel jammer om meteen te moeten vertrekken uit het hostel. Ik was nog niet echt gewend aan Jakarta zelf, en nu moesten we meteen weer weg...

Eerste dag in het ziekenhuis 2:

Gelukkig heeft het tot nu toe beter uitgepakt dan wat ik aanvankelijk dacht:) Dinsdagochtend om 09.00 werden we door iemand van het ziekenhuis naar RSUD Tangerang gebracht, dat is het ziekenhuis waar we momenteel zitten. Na een introductie zijn we een uurtje naar de verloskamers geweest, waar we al meteen een foetus met anencefalie (voor de niet-medici onder ons: dat is een baby'tje zonder hersenen) en een vaginale spoed-stuitbevalling i.v.m. foetale nood (=de baby kreeg geen zuurstof meer) gezien hebben. Bij navraag waarom dit niet operatief via een keizersnede gebeurde, bleek dat simpelweg te zijn omdat er geen plaats was op het OK-programma :') Dat soort casussen kom je hier dus tegen. 

Omdat het te ver is om elke dag vanuit Jakarta op en neer te reizen, hebben we een plekje in de studentdorm gekregen die vast zit aan het ziekenhuis. Hier verblijven ook de Indonesische coassistenten, hoewel zij er maar 1 week zullen zijn en wij 2. De studentdorms zijn ongelofelijk basic; 6 bedden op een kamer naast elkaar, geen lopend water voor de wc of douche (you don't wanna know) en dus geen wifi-connectie. Ondanks dat is het wel heel gezellig om hier met de andere studenten te zitten; zij zijn hier dus net als ik ook 24/7. Omdat ze niet verteld hadden dat het de bedoeling was dat je zelf dingen als een deken meenam (ik had er letterlijk gewoon een in mijn koffer in Jakarta (-_-')) hebben de Indonesische studenten me gisteren meegenomen naar een ''Mall'' (winkelcentrum) om er een te gaan kopen, waarna we daar hebben gegeten en Kingsman in de bios gezien hebben, voor, houd je vast, 2,33 (!). ... Leg uit, Foroxity....  Al met al dus echt een leuke dag:)

Eerste dag in het ziekenhuis 3:

Vanochtend ben ik dan echt begonnen met mijn coschap. Ik zie nu wel al een aantal kleine en grotere verschillen, hoewel veel dingen tot mijn verbazing toch ook hetzelfde zijn, Zo mogen de doktoren hier gewoon een witte jas met lange mouwen aan, die ze open hebben hangen en worden alle patiëntgegevens nog met de hand genoteerd in patiëntdossiers. Verder wordt de afdeling gerund door de zogenaamde ''residents'', wat in NL de AIOS'en zouden zijn. Dat komt natuurlijk wel enigszins overeen met de Nederlandse situatie, buiten het feit dat er geen enkele sprake van supervisie lijkt te zijn. De rol van de coassistent is wel redelijk vergelijkbaar met die in Nederland: ze mogen patiënten zien, onderzoek uitvoeren, en dan overleggen met de resident. Ook kunnen ze assisteren bij bevallingen, en observeren bij operaties. Echter zijn de residents hier zo druk dat ze nauwelijks tijd hebben om de coassistenten te begeleiden. Het is ook niet zo dat de resident een zaalronde met de coassistenten loopt, dat doet hij/zij gewoon individueel. Het is daarom ook niet echt mogelijk de residents vragen te stellen, iets wat ik wel heel jammer vind. Ik heb daardoor geen complete beelden van de patiënten die op de afdeling liggen, alleen wat de coassistenten me weten te vertellen aan de hand van de notities van de residents. Kortom: dat wordt veel zelfstudie dus.

Desalniettemin heb ik vandaag wel twee bijzondere casussen op OK gezien. Side step: ook zoiets. Laat ik het erop houden dat de strenge OK-assistenten uit Nederland een spontane rolberoerte zouden als ze de OK's hier zouden zien. Voorbeeldje: in Nederland is het écht not done om deurbewegingen te veroorzaken zonder toestemming, hier doen ze de volledige procedure met de deur open en kan iedereen in en uit lopen. Anyway, terug naar de casussen:

1. De eerste was een keizersnede van een tweeling, waarbij een van de twee reeds gestorven was in de baarmoeder. Dit was blijkbaar al eerder in de zwangerschap gebeurd, want toen het kindje geboren werd bleek die helemaal niet verder ontwikkeld te zijn. Het had gewoon letterlijk geen gezicht, geen armen en geen benen. Heel indrukwekkend om te zien. De andere baby was gelukkig wel gewoon gezond.

2. De tweede procedure die ik gezien heb was het verwijderen van een massa in de buikholte, uitgaande van de eierstokken. Meteen na het openen van de buik was er een enorme massa te zien, net zo groot als de baarmoeder bij die andere mevrouw was, alleen had zij er twee baby's in zitten en waren dit holten gevuld met vocht. Ook dit heb ik in Nederland nog nooit gezien. Gelukkig voor de patiënte waren het waarschijnlijk wel goedaardige massa's.

Al met al dus een geslaagde afgelopen twee dagen gehad! Hoewel ik nog niet helemaal ''ingeburgerd'' ben, begin ik wel steeds beter te wennen aan de gebruiken/manier van doen hier in Indonesië. Ik hoop dat alles in thuis in Nederland ook nog goed gaat, en ik zal weer iets van me laten horen (mét foto's dit keer;)) zodra ik wifi heb!

Groetjes!

xxxx